در قدیم الایام بین روس ها رسم بود که عروس و داماد سوار بر اسپ میشدند و فرار می کردند و فامیل عروس می کوشیدند که از فرار عروس و داماد جلوگیری نمایند.
معمولاً داماد هم چند نفر دوستان صمیمی خود را مامور مبارزه با فامیل عروس میکرد.
رسم ماه عسل یعنی فرار از مزاحمین از همان موقع کم کم آغاز یافت و اما جالب، این است که نام آن را ماه عسل گذاشته اند؟ شاید به خاطر این که عروس و داماد ماه نخست ازدواح مرتباً از شربت ویژه ای که از عسل ساخته شده بود، می نوشیدند و شادابی آنها حفظ می شد. کم کم این رسم ادامه پیدا کرده و تا اکنون که به ماه عسل تبدیل شده و ادامه دارد.
رسم دوست داشتنی است. هر چند وقتی عشق باشد تمام روزگار عاشقانه میگذرد. اما این ماه عسل خیلی عاشقانه تر و شاعرانه تر از هر زمان دیگر است.