تنظیم و کنترل دوربین

تنظیم و کنترل دوربین

در واقع، مقدار اهرمهای کنترل و تجهیزات مورد نیاز در دوربین ، به نحوۀ استفادۀ شما از آن بستگی دارد. برای مثال ، در حالی که ممکن است یک تصویر بردار خبری ، با بهره گیری از مدار های الکترونیک و خودکار دوربین ، از روشن یا تاریک شدن بیش از حد و تصادفی تصاویر جلوگیری نماید، در یک استودیوی تلویزیونی ، عملاً مسئولان تنظیم و بررسی کیفیت تصاویر، در واحد کنترل فنی دوربینها، این مشکل را حل می کنند.

تنظیمات دوربین

چند راه برای کنترل تصاویر دوربینها موجود است:

·        تغییر زوایۀ دید لنز زوم. با چرخداران یک حلقه روی استوانۀ لنز یا یک  پیچ کنترل روی دستۀ حرکات افقی و عمودی دوربین ، فشاردادن یا چرخانیدن یک کلید روی جعبۀ فرمان تنظیم دوربین یا کلید الاکلنگی، فاصلۀ کانونی لنز تغییر خواهد کرد و از این طریق تنظیمهای زیر صورت می گیرد:

o       آن مقدار از صحنه که از تمام جهات در نما گنجانیده خواهد شد( پوشش و وسعت و محدودۀ صحنه).

o       نسبت ابعاد و اندازه های ظاهری اشیاء در فواصل مختلف نسبت به دوربین ( دورنما).

o       وضوح نسبی موضوع در فواصل مختلف ( عمق میدان دید)

با تغییر دادن فاصلۀ کانونی لنز در حین تصویر برداری، فرایند زوم کردن حاصل می شود.

·        واضح سازی یا فوکوس کردن. با چرخاندن حلقۀ مخصوص وضوح روی بدنۀ لنز یا پیچ کنترل، که روی دستۀ دوربین قرار دارد، فاصلۀ را که در آن ، سوژه واضحترین حالت خود را می یابد، تنظیم می کنید. میزان دقت فوکوس کردن به زاویۀ دید آن و فاصلۀ سوژه از لنز بستگی دارد.

·        تنظیم نوردهی. با چرخاندن حلقۀ دیافراگم روی بدنۀ لنز ( به طور مستقیم یا با کنترل از راه دور) صورت میگیرد. این عمل، روزنۀ عبور نور از لنز را بازتر یا بسته تر می کند و از این طریق میزان روشنایی تصویری را که باید توسط لنز، روی دریابۀ حساس به نور دوربین تشکیل گردد، تغییر می دهد. این کار باعث می شود که تمام نقاط سایه – روشن تصاویر ، روشن یا تاریک شوند. اگر دیافراگم به طور مناسب انتخاب نشود و غلط تنظیم گردد، ممکن است روشنترین و تاریکترین نقاط تصاویر در همدیگر مخلوط شوند و تصویر شکل و حالت خود را از دست بدهد. می توانید از مدار های دیافراگم خود کار برای کنترل میزان نوردهی استفاده کنید . اما در این حالت ، مدار الکترونیک تنظیم دیافراگم، خود هر چه بخواهد تصمیم می گیرد.

·        بهرۀ سیگنال تصویر ویدئو یا توان افزایی به سیگنالهای ویدئو . هنگامی که در شرایط نوری ضعیف کار می کنید، می توانید برای تقویت روشنایی تصویر ویدئو، از نظر الکترونیک به آن شدت بیشتری ببخشید. اما این عمل به نور کلی تصویر یا نما کمک نخواهد کرد و فقط تصویر را به اصطلاح بر فکی و میزان نوفه را تشدید خواهد نمود.

·        کیفیت رنگ. می توانید تغییرات کیفیت رنگ نور غالب صحنه را به نوعی جبران کنید( به طور مثال: نور روز و نور تنگستن). می توانید این کار را با قرار دادن پالایه های مناسب در مقابل لنز دوربین یا تنظیم مدار های الکترونیک دوربینها (با افزایش یا کاهش بهرۀ نسبی رنگ) به انجام برسانید.

·        حرکت سر دوربین به بالا و پایین یا چپ و راست.

·        حرکت دوربین به طرف موضوع و صحنه ، یا از موضوع و صحنه به طرف بیرون.

·        حرکت دوربین به طرف راست و چپ موضوع و صحنه

·        حرکت چرخشی به دور خود یا موضوع و صحنه

·        با افزایش یا کاهش ارتفاع دوربین روی پایۀ خود (elevating/pedestal)

تجهیزات دوربین

تجهیزات دوربینهای مختلف بنا به طراحی شان متفاوت است. اما اغلب این تجهیزات عمومی دارند.

لنز دوربین

اغلب دوربینهای الکترونیک دارای لنز زوم هستند. از این لنز میتوان برای زاویه های دلخواه ، در محدودۀ پوشش آن ( برای مثال از 60 درجه تا 10 درجه ، با نسبت 6 به 1 یا 6:1 ) استفاده کرد. اگر این تغییرات درجۀ زاویه یا فاصلۀ کانونی کافی نبود ، گزینۀ بعدی شما یکی از موارد زیر خواهد بود:

·        نصب یک سیستم لنز زوم دیگر. سیستم لنز های زوم تا 44:1 نیز در دسترس است.

·        نصب لنز مکمل سیستم لنز یا حلقۀ رابط تبدیل.

·        بعضی از لنز های زوم دارای حلقۀ افزایش دهندۀ فاصلۀ کانونی هستند که برای انتخاب دو محدودۀ متفاوت از فاصله های کانونی کاربرد دارند ( این حلقه ها در مقابل لنز نصب می شوند یا از قبل به عنوان بخشی از لنز، روی آن تعبیه شده اند و به شکل خود کار، با یک کلید مخصوص به کار می افتند). اگر از یک لنز زوم استفاده می کنیم که دارای قدرت زوم به نسبت 10:1 است و فواصل کانونی 17 تا 170 ملی متر را شامل می شود، با بهره گیری از حلقه های افزایش دهندۀ فاصله های کانونی ، اندازه های زیر را به دست می آوریم:

à       لنز زوم بدون استفاده از حلقۀ افزایش دهنده برابر با 17 تا 170 ملی متر؛

à       لنز زوم با استفاده از حلقۀ افزایش دهندۀ x 1.5  برابر با 25.5 تا 255 ملی متر

à       لنز زوم با استفاده از حلقۀ افزایش دهندۀ x 2 برابر با 34 تا 340 ملی متر

à       لنز زوم با استفاده از حلقۀ افزایش دهندۀ x 2.5 برابر با  42.5 تا 425 ملی متر

در دوربینهای سبک که می توان آنها را روی شانه گذاشت و تصویر برداری کرد، حلقۀ تنظیم فاصله یا فوکوس ، دیاگرام و دستۀ حلقۀ زوم دستی، با دست چپ کنترل و تنظیم می شوند. دست راست در حالی که دوربین را نگه می دارد ، با انگشتانش کلید مخصوص کنترل زوم خودکار را به کار می اندازد ( موتور زوم خود کار با باتری دوربین فعال می گردد- م ).

هنگامی که دوربین روی سه پایۀ مخصوص ثابت می شود، سیستم واضح سازی تصویر و زوم کردن، هر دو ، با کابل مخصوص به کنترلهای روی دستۀ دوربین متصل می گردند، تا دستیابی به کلید های فرمان آنها بسادگی میسر شود. در دوربینهای بزرگتر ، واضح سازی تصویر با دگمۀ خاصی که در سمت راست بدنۀ دوربین قرار دارد، قابل کنترل و تنظیم است.

در بیشتر دوربینها، امکان انتخاب عمل خود کار یا دستی واضح سازی تصویر وجود دارد. در نوع خود کار برای وضوح وشفافیت بیشتر تصویر، دوربین خود اقدام به عمل واضح سازی می کند.

نمایاب

تنظیم کلید های نمایاب ( از قبیل تنظیم روشنایی و درخشش و کنتراست تصویر)، روی سیگنال خروجی تصویر دوربین تاثیر نخواهد داشت. برای واضح سازی دقیق و آسان تصویر، نوعی ذره بین در داخل نظام نمایاب تعبیه شده است که تصویر را درشت تر نمایش می دهد ، و مدار های تاکید و تشدید کننده وضوح خطوط تشکیل دهندۀ جزئیات تصویر تلویزیونی در نمایاب، محدودۀ خارجی تصویر تشکیل شده را بهترنشان میدهند. تصویر بردار ( با کمک دستگاههای تنظیم کنندۀ تصویر در اتاق فرمان – م ) می تواند تصویر دیگر دوربینهای موجود در سیستم را نیز روی نمایاب دوربین خود ببیند و هنگامی که تصویر دو دوربین در هم ادغام می شوند، یا زمانی که سیگنال نوار های رنگی برای آزمایش دوربین فرستاده می شود، برای کنترل کمی و کیفی تطابق دو نما و تنظیم نمایاب خود ، اقدام نماید.  

نشانگر ها

نشانگرهای گوناگونی ممکن است روی نمایاب ها نصب شده باشد ( نشانگرهای نوری، عقربه ای ، نمایش تصویر). این نشانگرها، اطلاعات لازم در بارۀ کار نظام دوربین را در اختیار تصویر بردار قرار میدهند. برای نمونه، این اطلاعات عبارتند از : (( برنامه در حال ضبط یا پخش است)) ، ((چراغ فرمان روی دوربین روشن یا خاموش است))، (( توازن فرکانسهای نور سفید درست است یا نه )) ، ((اخطار باتری))، ((روشن بودن کلید بهرۀ سیگنال تصویر ویدئو یا توان افزایی به سیگنال تصویر ویدئو))، ((اخطار برای کم بودن نور لازم در محیط کار))، ((سرعت شاتر الکترونیک))، ((میزان نور لازم برای لامپ یا در یابۀ حساس دوربین)).

نشانگر های دیگری ممکن است آگاهی های در بارۀ دستگاه ضبط کنندۀ تصاویر ویدئو همراه دوربین ارائه دهند: ((ضعیف شدن باتری ))، ((تمام شدن نوار دستگاه ضبط))، حالت ضبط یا پخش دستگاه ویدئو کاست)) ، ((زمان باقی مانده از کل نوار))، و غیره.

افزون بر آنچه گفته شد، ممکن است نشانگر های بیشتری در خارج از دوربین یا در دو طرف و پشت دوربین تعبیه شده باشد.

صدا

گوشی تصویر بردار یک مکروفن هم برای تماس با نظام مدار بستۀ ارتباط داخلی دارد. ممکن است در یک سمت این گوشی ، صدای برنامۀ در حال ضبط و پخش تزریق گردد و سمت دیگر این گوشی نیز به سیستم عمومی ارتباط داخلی متصل باشد. در حالی که علاوه بر نظام عمومی ارتباط داخلی، یک ارتباط خصوص نیز ممکن است بین کارگردان فنی و تصویر بردار، از طریق همان سمت گوشی برقرار باشد.

پایه (تکیه گاه) دوربین

با اینکه دوربینهای سبک و دستی را میتوان برای مدتی کوتاه روی شانه نهاد و تصویر برداری کرد، ولی اگر بخواهید نمایی را به مدت طولانی نگه دارید یا از یک نمای باز تا نمای بسته زوم کنید، به طور حتم نیاز به تکیه گاهی اضافی دارید تا تصویر ثابت و بدون لرزش ضبط یا پخش شود. برای این کار، طرحها و گونه های مختلفی از پایه های دوربین با مزایا و محدودیتهای ویژۀ خود موجود است.

دوربینهای سبک

دوربینهای سبک و دستی را میتوانید با ابزار و وسایل مختلف ، ثابت و بدون حرکت نگه دارید:

·        پایۀ دوربین که به بدن تکیه می کند: پایه ای است که روی سینه یا دور کمر قرار می گیرد.

·        پایۀ تک شاخه یا سه پایه که روی زمین قرار میگیرد.

·        ابزار ویژۀ ثابت نگه داشتن دوربین، که به طور نوری ( از طریق لنز دوربین – م ) یا به طور الکترونیک ، لرزش دوربین را جبران می کند.

·        واحد ثابت نگه داشتن ((استدی کم)) که دوربین را حتی هنگام دویدن یا صعود از پله یا کوه ، بدون لرزش حفظ می کند.

کله گی دوربین

کله گی در حقیقت دوربین را روی سه پایه محکم می کند و به دوربین امکان می دهد با دقت حول محور افقی یا عمودی حرکت کند و با قدرت و تحت هر زاویه ای قفل شود (ثابت بماند – م)

یک یا دو دستۀ مخصوص به کله گی متصل می شود که حرکات دوربین از طریق آنها اعمال می گردد و به طور معمول با دکمه های فرمان لنز زوم ( روی دستۀ چپ) و واضح سازی تصویر (روی دستۀ راست) هماهنگ می شود.

سه پایه

سه پایه حتی در سطوح نا هموار، تکیه گاه محکمی برای دوربین است. هر چند باید یاد آوری کنیم که سه پایه را نمیتوان در محیط حرکت داد و هنگام تصویر برداری امکان تغییر ارتفاع یا تنظیم آن وجود ندارد.

با قرار دادن یک مثلث چرخدار در زیر سه پایه، سه پایۀ  متحرک خواهید داشت. این سه پایۀ متحرک که برای مقاصد عمومی مقرون به صرفه است، براحتی جابه جا می شود، اما برای انجام حرکات نرم دوربین در حین تصویر برداری مشکل ساز است.

پایۀ ستونی

پایه های ستونی از مهمترین وسایل مورد نیاز دوربینهای بزرگ استودیویی است. ستون بادی این پایه های بزرگ که با هوای فشرده کار می کند، با چرخهایی که در زیر تنۀ سنگین آنها نصب شده، این امکان را فراهم می آورد که حتی در زمان پخش یا ضبط برنامه بتوان ارتفاع دوربین را تغییر داد، یا در نقطۀ معینی در محدودۀ حداقل تا حد اکثر ارتفاع ( برای مثال 1 تا 1.5 متر ) ثابت نگه داشت.