یک تصور رایج این است که عنکبوت در گوشه‌ای تار می‌تند و در آن منتظر می‌ماند تا حشراتی را که به داخل تار وارد می‌شوند شکار کند امّا همة عنکبوتها تار نمی‌بافند. بلکه از روشهایی زیرکانه استفاده می‌کنند و طعمه خود را به دام می‌اندازند. رُتیل که نوعی عنکبوت است، خود را در سط گلها پنهان می‌کند و منتظر حشراتی می‌شود که به او نزدیک می‌شوند. آنگاه با پرتاب کردن پایش به سوی طعمه آن را شکار می‌کند. یک نوع عنکبوت هم تله‌ای در زیر زمین می‌سازد که دارای یک در مخفی است. این عنکبوت داخل تله را با تار ابریشم می‌پوشاند و قسمت بیرونی را با خار و خاشاک استتار می‌کند. به محض عبور حشره، عنکبوت از فاصلة نزدیک حرارت طعمه را حس می‌کند و ناگهان از تله خارج می‌شود و طعمة خود را شکار می‌کند.

برخی عنکبوتها هم برای گرفتن طعمه از روش علاقلانه‌تری استفاده می‌کند. بدین ترتیب که مایع چسبناکی را به طرف حشرات پرتاب می‌کنند و آنها را به داخل لانه می‌کشند. یک نوع عنکبوت هم با بزاق دهانش تور کوچکی می‌سازد و همانند یک صیاد کوچک، صید درمانده را شکار می‌کند.