انسان نه تنها از نظر ساختمان ظاهری (احسن مخلوقات ) است بکه ارزشهای ویژه و به خصوص در انسان وجود دارد که آنها در سایر موجودات عالم نمیتوان سراغ کرد:

1- خلافت انسان در روی زمین (انسان خلیفۀ خدا در زمین است)

2- ظرفیت علمی انسان: ظرفیت علمی انسان بزرگترین ظرفیت هاست که یک مخلوق ممکن است داشته باشد خداوند با آموختن (اسما) او را به همه حقایق آشنا ساخت.

3- انسان خدا را ملجا و مبدا میداند: به خدای خویش در عمق وجدان خویش آگاهی دارد، همۀ انکار ها و تردید ها ، بیماریها و انحراف هایی است سرشت انسان.

4- انسان دارای عناصر ملکوتی است: در سرشت انسان علاوه بر عناصر مادی که در جماد و گیاه و حیوان وجود دارد، عنصر ملکوتی و الهی وجود دارد ، انسان ترکیبی است از طبیعت و ماوراء الطبیعت ، از ماده و معنی، از جسم و جان.

5- آفرینش انسان ، آفرینش حساب شده است: آفرینش انسان ، آفرینش تصادفی نیست، انسان موجودیست که خداوند او را برگزید و او را هدایت کرد.

6- او شخصیت مستقل و آزاد دارد، امانتدار خداست، رسالت و مسوولیت دارد، از او خواسته شده است، با کار و ابتکار خود زمین را آباد سازد و با انتخاب خود یکی از دو راه سعادت و شقاوت را اختیار کند.

7-انسان از یک کرامت ذاتی و شرافت ذاتی برخوردار است:

خداوند او را از بسیاری مخلوقات خویش برتری داده است. او آنگاه خویشتن واقعی خود را درک و احساس میکند که این کرامت و شرافت را در خود درک کند و خود را برتر از پستی ها، دنائتها و اسارت ها و شهوترانی ها بشمارد.

8- انسان دراک است: انسان از وجدان اخلاقی برخوردار است، به حکم الهامی فطری ، زشت و زیبا را درک میکند.

9- او جز با یاد خدا با چیز دیگر آرام نمیگیرد:

خواستهای او بی نهایت است، به هر چیز برسد از آن سیر و دل زده میشود ، مگر آنکه به ذات بی حد و نهایت (خداوند ج) بپیوندد.

10- نعمت های زمین برای انسان آفریده شده است.

11- انسان موجودیست که برای پرستیدن خدای خویش آفریده شده است.

12- انسان تنها برای مسایل مادی کار نمیکند.

13- انسان موجود زیبایی پسند است.

14-انسان دارای روح تقدیس و پرستش است.

15- انسان موجود تواناست

16- انسان موجود آگاهست.