تخصیص زمان و انرژی در طول دوران بلوغ

ما حدود 150000 ساعت از زندگی خود را بین سنین یک و ۱۸ سالگی سپری می نماییم. حدود 50000 ساعت از این زمان را می خوابیم و دو ساعت از ۸ ساعتی را که در خوابیم رؤیا می بینیم. به نظر می رسد خواب و رؤیا به رشد و حفاظت از حافظه بلند مدت که از فعالیتهای روزانه نشأت می گیرد مربوط می باشد.
در حدود6500 از 100000 ساعت زمان بیداریمان را صرف فعالیتهای انفرادی و ارتباطات غیررسمی مستقیم با خانواده و دوستان می نماییم، و این فعالیتها نقش مهمی در رشد و حفظ (نگهداری) حافظه های شخصی افراد بازی می کند.
در حدود 35000 از ساعت های بیداریمان را با فرهنگ گسترده تری از فعالیتهای سمبولیک / استعاری رسمی و غیر رسمی- حدود12000ساعت در مدرسه و حدود دو برابر آن با انواع مختلف رسانه  ها گرهی (به طور مثال، تلویزیون، کامپیوتر، فیلم موسیقی، ورزش، کلیسا، موزه) به سر می بریم. بدین سان رسانه های گروهی و مدرسه نقش مهمی در رشد و نگهداری حافظه فرهنگی ما بازی می کند.
از اینرو، در یک روز در حال رشد به طور متوسط، بین سنین یک تا ۱۸ سالگی یک فرد جوان ۸ ساعت می خوابد، ۱۰ ساعت بیداری را به خود، خانواده و دوستان اختصاص می دهد، ۴ ساعت را با رسانه های گروهی می گذراند و فقط دو ساعت را در مدرسه سپری می کند. (جامعه ما انتظارات زیای برای آن دو ساعت دارد).
امروزه جوانان تمایل دارند که زمان / انرژی بیشتری را صرف رسانه های الکترونیکی از قبیل بازیها، تلویزیون و کامپیوتر نمایند.
عواطف، توجه را به همراه می آورند و آموزش طرز رفتار را در پی دارد بنابراین رسانه های گروهی اغلب عوامل عاطفی اولیه قوی را در برنامه های خود وارد می نمایند تا توجه مردم را افزون سازند. از آنجا خشونت و تمایلات جنسی ر رسانه های گروهی عواطف اولیه به شمار می روند، بیشتر جوانان در طول بچگی با هزاران رفتار خشونت بار و مقدار زیاد تمایلات جنسی از طریق رسانه های گروهی مواجه می شوند. و این عملکرد هزینه زیادی به همراه دارد تا نشان دادن تجربه های معمولی و مثبت تر رفتارها و برخوردهای انسانها. رسانه های گروهی تمایل دارند تا به ما نشان دهند چطور شهوت انگیز نه مناسب با جنسیت خود، چطور قدرتمند و نه صلح طلب باشیم.
حمایت مالی بازرگانی در رسانه گروهی منجر به از بین رفتن نمایش موضوعات فرهنگی مهم و با ارزش شده است. به طور مثال، تبلیغات بازرگانی تلویزیون قصد دراد بسیار کوتاه، سطحی و در واقع با تعصب باشد. به علاوه، برنامه های کامپیوتری و تکنیکهای تلویزیونی ارتباطات مکانی/ زمانی طبیعی را فشرده، طولانی و یا از بین می برد، و عامل مهمی در خلق و استفاده از حافظه بلند مدت می باشد.